Tam bir yazma hastalığına tutulmuş altı yıldır da bu hastalıkla beraber yaşıyorum. Başta sizi sessizce yakalıyor o pençelerinin arasına alırken sizi siz her şeyden habersiz gülümseyerek o an ne yapıyorsanız- kitap okumak öykü yazmak vb- devam ediyorsunuz. Bir de bakmışsınız artık illa bir şeyler yazma isteği geliyor. Şarkı dinliyorsanız bunu onun sözlerini kağıda yazmakla başlıyorsunuz dinlemiyorsanız şiirle yok ben şiirden ne anlarım diyorsanız güzel sözler yada sevdiğiniz kişinin isimini şekilli yazmaya çalışmakla.Sonunda ne mi oluyor bir örneğinin şuan yazısını okuyorsunuz amatör yazarlığa yada şairliğe aday oluyorsunuz tıpkı yazma isteğinin doruklarında olan bu milletim gibi.
Bilmiyor musunuz? Türkiye'nin üç kişide biri en azından şiir yazıyor..
Hadi gülmeyin, babalarınıza annelerinize bir gidin sorun mutlaka biri yazmıştır zamanında.
Benim berbat şiirlerim bile hikayelerimden çok okunuyor artık düşünün bizim gibi duygusal asil savaşçı milleti.
Ahhh...
Türklük duygularım kabardı. Hop geri dönüyorum dışına taşıdığım konuya. :)
Diyeceğim o ki yazarken okumayı bilmeyen bir milletiz. Kaç kitap okudunuz yazma tutkusu sizi sarmadan, bu hastalığa yakalanmadan önemli olan bu.
Ben mesela rahat iki kütüphane oluşturmuş olsam da yeterli görmüyorum. O kadar yazmaya aşık insanımız varken neden diyorum neden okumuyorlar?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder